Günümüzde geleneklerimizden,göreneklerimizden,törelerimizden
uzaklaştığımız hepimizin malumudur.Bir çok şey belki unutulup
gitmiştir.Unutulup giden şeylerde pek aramadıklarımız vardır.Ama
küçüklerin büyüklerine olan saygısı,büyüklerin küçüklerine olan sevgisi
azalınca bize has olmayan manzaralar ansızın kırlarda biten mantarlar
gibi göze batıyor,hoş olmuyor malesef.Hepimiz dert yanarız”zamane
gençleri,büyüklere saygısı yok”diye.En çok toplu taşıma araçlarında
karşımıza çıkar bu durumlar.İhtiyar kadın erkek otobüse biner yer
yoktur,oturmuş olan karış kadar çocuklar yer vermezler…
Peki nedendir ? Kaç kişi evinde çocuklarına “aman ha büyükleinize
saygılı olun” diye nasihat ediyor.kaç büyük kendinden yaşlılara hürmet
ediyor.İğneyi kendimize batırmamızın zamanı gelmedimi ? Yaşlı insanların
küçük çocuklardan saygı görmesi için hangi yatırımı yaptı ?
sanırım kocaman bir sıfır aldık hepimiz…
Oysa nadir de olsa kendine yer veren bir küçüğe,bir öğrenciye”çok
teşekkür ederim evladım”dese “senin adın ne bakayım”….ne güzel bir isim
dese…inanın o küçük yavru bir daha o ihtiyarı gördüğü anda yer
verecektir.Veya başka bir şekilde yardım edecekti.Ama öyle
olmuyor.İhtiyar biniyor,onun aklınca her kendisinden küçüğün yeri onun
olmalı.Yer verenlerede sanki ödünç almış gibi hiç ses etmiyor…olmuyor ey
ihtiyarlar olmuyor..bir teşekkür
…zahmetsiz,sermayesiz..lütfen,kendinizi alıştırın.teşekkür etmeyi
öğrenin
7 Ağustos 2013 Çarşamba
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder