Barış Manço Fransa'da bir televizyon kanalının canlı yayınına
konuktur. Küstah bir spiker vardır ve Barış Manço ile dalga
geçmektedir. Sürekli, " İşte Türk, yani barbar, vahşi vs... "
demektedir...

Barış Manço daha fazla dayanamaz ve spikere 


" Yanınızda kâğıt para var mı? " diye sorar!

Bu soruya spiker şaşırır ve

" Evet var ama n'olacak " der.

Barış Manço ısrar edince spiker cebindeki kâğıt paraları çıkartır.

Bu olaydan az önce Barış Manço canlı yayında "Anahtar" adlı şarkısını söylemiştir. Bu şarkının bir bölümü şöyledir:

" Beş Akif- bir Saat Kulesi, iki Kule-bir Fatih, beş Fatih-bir
Mevlana, İki Mevlana-bir Sinan" (Barış Manço / Anahtar şarkısı / Darısı Başınıza Albümü / 1992).

Bu şarkı bir matematik sorusudur ve şarkıda adı geçen kişiler o dönemdeki Türk parası olan banknotların arkasında fotoğrafı olan kişilerdir...

Barış Manço spikere sorar:

" Bu paranızda fotoğrafı olan kişi kim? "

Spiker: "General ."

Barış Manço diğer paralardaki fotoğrafları olan kişileri de sorar, spikerin verdiği cevaplar hep aynıdır,

"General, Amiral, "Komutan" Spikerin bu "falanca
General, falanca Amiral, falanca Komutan" cevabından sonra, bu sefer de Barış Manço cebinden Türk paralarını çıkarır...

Barış Manço der ki:

Bu parada fotoğrafı olan kişi Mehmet Akif Ersoy'dur. Şairdir...

Bu fotoğraftaki kişi Mevlana'dır. Düşünürdür...

Bu paradaki fotoğrafı olan kişi Fatih Sultan Mehmet'dir. Adaletin sembolüdür...

Bu paradaki kişi ise Atatürk'tür. "Yurtta barış, dünyada barış" diyen kişidir. Bizim paralarımız bunlar. Biz Türkler ince ruhlu,
kibar, medeni insanlar olduğumuz için paralarımızın arkasına
şairlerimizin, düşünürlerimizin, bilim adamalarımızın fotoğraflarını bastık...

Siz Fransızlar kendiniz barbar, vahşi olduğunuz için paralarınızın arkasına hep savaş Adamlarının
fotoğraflarını basmışsınız!" der...

Barış Manço'nun bu müthiş cevabından sonra televizyon yöneticileri Canlı yayını keserler ve spikeri yayından alırlar, başka bir spiker yerine gelir ve canlı yayın yeniden başlar, yeni spiker Barış Manço'dan ve Türklerden özür diler, programa böylece devam edilir...

''Bir gün ölürsem, öldüğüm günü değil, doğduğum günü hatırlayın"
- Barış Manço . (2 ocak 1943)

Bir gün, bir çiftçinin eşeği kuyuya düşer. 
Adam ne yapacağını düşünürken, hayvan saatlerce anırır. 
En sonunda çiftçi, hayvanın yaşlı olduğunu ve kuyunun da zaten 
kapanması gerektiğini düşünür ve eşeği çıkartmaya değmeyeceğine karar 
verir. Bütün komşularını yardıma çağırır. Her biri birer kürek alarak kuyuya toprak atmaya başlarlar. Eşek ne olduğunu fark edince, önce daha beter bağırmaya başlar. Sonra, herkesin şaşkınlığına, sesini keser. 
Birkaç kürek toprak daha attıktan sonra, çiftçi kuyuya bakar. Gözlerine inanamaz. Eşek, sırtına düşen her kürek toprakla müthiş bir şey yapmakta, toprağı aşağıya silkeleyerek yukarı çıkmasına basamak hazırlamaktadır. 

Bir süre sonra, komşular toprak atmaya devam edince, herkesin şaşkınlığı altında eşek, kuyunun kenarından dışarı bir adım atıp, koşarak uzaklaşır! 

Hayat üzerinize hep toprak atacaktır; her türlü pislik ile.

Kuyudan çıkmanın sırrı, bu pisliği silkeleyip bir adım yükselmektir. 

Sıkıntılarımızın her biri bir adımdır. En derin kuyulardan bile yılmayarak, usanmayarak çıkabiliriz. 

Silkelenin ve biraz daha yukarı çıkın . .

Adam yorgun argın eve döndüğünde 5 yaşındaki çocuğunu kapının önünde beklerken buldu. 

Çocuk babasına, - "Baba bir saatte ne kadar para kazanıyorsun" diye sordu... 

Zaten yorgun gelen adam, "Bu senin işin değil" diye cevap verdi. 

Bunun üzerine çocuk "Babacım lütfen, bilmek istiyorum" diye üsteledi.

Adam : - "İllâ da bilmek istiyorsan 20 milyon" diye cevap verdi.

Bunun üzerine çocuk "Peki bana 10 milyon borç verir misin" diye sordu.

Adam iyice sinirlenip, "Benim senin saçma oyuncaklarına veya benzeri şeylerine ayıracak param yok. Hadi, derhal odana git ve kapını kapat" dedi.

Çocuk sessizce odasına çıkıp kapıyı kapattı.

Adam sinirli sinirli: - "Bu çocuk nasıl böyle şeylere cesaret eder." diye düşündü.

Aradan bir saat geçtikten sonra adam biraz daha sakinleşti ve çocuğa parayı neden istediğini bile sormadığını düşündü, "Belki de gerçekten lazımdı"...

Yukarı çocuğunun odasına çıktı ve kapıyı açtı...

Yatağında olan çocuğa, "Uyuyor musun" diye sordu. Çocuk "Hayır" diye cevap verdi...

- "Al bakalım, istediğin 10 . milyon. Sana az önce sert davrandığım için üzgünüm. Ama uzun ve yorucu bir gün geçirdim" dedi...

Çocuk sevinçle haykırdı, "Teşekkürler babacığım"...

Hemen yastığının altından diğer buruşuk paraları çıkardı. Adamın suratına baktı ve yavaşça paraları saydı.

Bunu gören adam iyice sinirlenerek, "Paran olduğu halde neden benden para istiyorsun?...

Benim, senin saçma çocuk oyunlarına ayıracak vaktim yok" diye kızdı...

Çocuk : - "Param vardı ama yeterince yoktu " dedi ve yüzünde mahcup bir gülücükle paraları babasına uzattı;

- "İşte 20 milyon...

- "Şimdi bir saatini alabilir miyim babacım?..."

Ben bu karınca kadar da mı olamayacağım.” dedim ve maksadıma erinceye kadar hiç bir zorluktan yılmadım.

HAYATLA RÖPORTAJ yaptığımı gördüm rüyamda. 
"Benimle röportaj mı yapmak istiyorsun?" diye sordu Hayat. 
"Zamanın var mı?" diye sordum. 
Gülümsedi. 
"Benim zamanım Sonsuzluk" dedi Hayat. "Ne sorular var yüreğinde?" 
"İnsanlarla ilgili en çok neye şaşıyorsun?" diye sordum. 
Hayat yanıt verdi. 
"Çocukluktan sıkılıp büyümek için acele ediyorlar, sonra yine çocuk olmanın özlemini duyuyorlar. Para kazanmak için sağlıklarını kaybediyorlar, sonra sağlıklarını kazanmak için paralarını kaybediyorlar. Gelecekle ilgili endişelenmekten şimdiyi unutuyorlar. Sonra da ne şimdiyi ne geleceği yaşayabiliyorlar. Deneyim iyi bir öğretmendir diyorlar ama deneyimin faturasını ödemek istemiyorlar. Hayatlarını kazanmak için eğitim alıyorlar ama yaşam ustası olmayı bilmiyorlar. Bu nedenle de, hiç ölmeyecekmiş gibi yaşıyorlar, hiç yaşamamış gibi ölüyorlar." 
Hayat elimi tuttu. Bir süre sessiz kaldık. Derin bir nefes aldım. Ona, insanların neleri öğrenmelerini istediğini sordum. 
Hayat yanıtladı. 
"Hiç kimseyi seni sevmeye zorlayamayacağını, yapabileceğin tek şeyin seni sevmelerine izin vermelerini isterdim. Affetmenin affederek öğrenilebileceğini öğrenmelerini isterdim. Başkalarıyla kendilerini kıyaslamamayı öğrenmelerini isterdim. İki insanın aynı şeye bakıp farklışeyleri görebileceğini öğrenmelerini isterdim." 

"Zengin insanın en çok şeye sahip olan değil, en az şeye ihtiyaç duyan insan olduğunu öğrenmelerini isterdim. Bir sevecen yüreği derinden yaralamanın bir anda olduğunu; ama iyileştirmenin çok uzun sürdüğünü öğrenmelerini isterdim. Seni seven insanların duygularınmı nasıl ifade edebileceklerini bilmedikleri için seni sevmediklerini sanmak yerine onların sevgisini hissetmeyi öğrenmelerini isterdim." 
Hayat derin bir nefes verdi. Hayatın nefesi kelimelere dönüştü. 
"Söylediklerimi yüreğine kaydet" dedi. Söylediği cümleyi yüreğime kaydettim. 
"Başkalarını affetmek yeterli değil, kendini de affetmeyi öğren". 
Yüreğim kuş gibi hafiflemişti. 
"Son bir soru daha, Hayat" dedim. "Benden ne istiyorsun?" 
Bütün odayı beyaz bir ışık kapladı ve Hayat yanıtladı. 
"Senin kendin olmanı istiyorum, yoksa başkası olurdun. Sana bugün ihtiyacım olduğunu bil, yoksa bugün benimle olmazdın. Kendi eşsizliğini ve biricikliğini bil; çünkü ben kendimi tekrar etmeyecek kadar yaratıcı ve zenginim. Ve gerçekten TEK değerli olanım. Değerimi bil."

İyi kalpli yalnız bir adam birgün bir koza bulur. Kozanın
içinde küçük bir tırtıl vardır. Adam çok sever bu tırtılı. Onunla
tüm yalnızlığını, tüm sevgisini paylaşır. Gel zaman git zaman
tırtıl büyür, güzel bir kelebek olur. Adam kelebeğine hayran,
bırakamaz onu bir türlü. Aslında kelebeğin aklında dağlar,
kırlar, çiçekler vardır da kıyamaz bir türlü adama ve sevgisine,
yalnız bırakamaz onu. Üç günlük ömrünü sevildiği ve sevdiği
yerde geçirmeye hazırdır.
Ama adam bilir ki "Sevmek bazen vazgeçmeyi de bilmektir."
Kelebeğine son kez bakar ve onu salıverir özgürlüğüne,
kırlarına, çiçeklerine doğru...
Kelebek mutlu olmasına mutludur ama hiçbir meltem, hiçbir
çiçek yaprağı adamın avucunun sıcaklığını andırmaz. Aklında
adam, o çiçek senin bu çiçek benim dolaşır saatlerce...
Adam bir kelebeğe sevdalı, bakıp durur boşluğa. Kelebekse
hâlâ konacak sıcak bir avuç aramakta! Böylece kelebek şunu
anlar;
"Bazen ait olduğumuz yer orasıdır; sıcak bir avuçtur biliriz.
Ama o yerin bize ait olma ihtimali bir hiçtir."
Böylece adam şunu anlar:
"Hiçbir sevdayı yalnızca sevgiyle yaşatamazsınız."
O günden sonra kelebek, adama duyduğu özlemi gömecek bir
dağ aramaya başlar. Ama gücü tükenene dek arayıp da
bulamayınca anlar ki
"Hiçbir dağ bir özlemi gömebileceğimiz kadar büyük değildir."
Adamsa artık sevdasını koyar avuçlarına kelebeğinin yerine.
Herkes birşeyler yaşar; iyi ya da kötü, doğru ya da yanlış.
Yaşadıklarından bir çıkarım yaparak hayatına bir yol verir,
aynı zamanda düşüncelerine de...
BIRAK SEVGİ SENİ BULSUN!!!

Aradığın şey o kitaplarda değil, aradığın şeyi okuyarak bulamazsın. Sende eksik olan şeyi gözlerinle tamamlayamazsın. Aradığın şeyi dünyada arayacaksın, aradığın şeyi yüreğinle bulacaksın. Dünyadaki tüm kitaplar, tüm hesaplar, akıl oyunları, sayfalarca laflar, sevginin yerini tutmaz. Okuyarak öğreneceksin ama severek anlayacaksın.

HAYAT GİDENLERİ ASLA AFFETMEZ

Bilmelisin Ki

Can Yücel

Bilmelisin ki ... 

Duvarda asılı diplomalar insanı insan yapmaya yetmez. 

Bilmelisin ki ... 

Aşk kelimesi ne kadar çok kullanılırsa, 

anlam yükü o kadar azalır. 

Bilmelisin ki ... 

Karşındakını kırmamak ve inançlarını savunmak arasındaki 

çizginin nereden geçtiğini bulmak zor. 

Bilmelisin ki ... 

Gerçek arkadaşlar arasına mesafe girmez. 

Gerçek aşkların da! 

Bilmelisin ki ... 

Tecrübenin kaç yaşgünü partisi yaşadığınızla ilgisi yok, 

ne tür deneyimler yaşadığınızla var. 

Bilmelisin ki ... 

Aile hep insanın yanında olmuyor. 

Akrabanız olmayan insanlardan ilgi,sevgi ve güven 

öğrenebiliyorsunuz. 

Aile her zaman biyolojik degil 

Bilmelisin ki ... 

Ne kadar yakın olursa olsunlar en iyi arkadaşlar da ara sıra 

üzebilir. Onları affetmek gerekir. 

Bilmelisin ki ... 

Bazen başkalarını affetmek yetmiyor. 

Bazen insanın kendisini affedebilmesi gerekiyor. 

Bilmelisin ki ... 

Yüreğiniz ne kadar kan ağlarsa ağlasın dünya sizin için 

dönmesini 

durdurmuyor. 

Bilmelisin ki ... 

Şartlar ve olaylar, kim olduğumuzu etkilemiş olabilir. 

Ama ne olduğumuzdan kendimiz sorumluyuz 

Bilmelisin ki ... 

Iki kişi münakasa ediyorsa, bu birbirlerini 

sevmedikleri anlamına gelmez. Etmemeleri de sevdikleri 

anlamına 

gelmez.(Dikkat) 

Bilmelisin ki ... 

Her problem kendi içinde bir fırsat saklar. 

Ve problem, fırsatın yanında cüce kalır. 

Bilmelisin ki 

Sevgiyi çabuk kaybediyorsun, pişmanlığın uzun yıllar sürüyor.

Hangi kuş, “farklı ötünce” diğerine yasak koyar?

Derisinden, dilinden ötürü öldürülüyor insanlar.

Ah insanlar! Her şeyi bulup kendini bulamayanlar…

Charles Bukowski

Dünya Ülkelerinden Seçmece Atasözleri

 Adamın biri, ilk defa gittiği küçük bir kasabada uzun uzun gezindikten sonra yol kenarında duran bir arabanın yanına sokulmuş ve arka koltukta tek başına oturan çocuğa: — Buraların yabancısıyım, demiş. Parkın hemen yanıbaşındaki fırını arıyorum..Çok yakın olduğunu söylediler. Çocuk , arabanın penceresini iyice açtıktan sonra: — Ben de buraya ilk defa geliyorum, demiş. Ama sağ tarafa gitmeniz gerekiyor herhalde. Adam, çocuğun da yabancı olmasına rağmen bunu nasıl anladığını sormuş ister istemez. Çocuk: — Ihlamur çiçeklerinin kokusunu duymuyor musunuz? diye gülümsemiş Kuş cıvıltıları da oradan geliyor zaten. — İyi ama, demiş adam. Bunların parktan değil de tek bir aġaçtan gelmediği ne malûm? — Tek bir aġaçtan bu kadar yoğun koku gelmez, diye atılmış çocuk. Üstelik, manolya lar da katılıyor onlara. Hem biraz derin nefes alırsanız, fırından yeni çıkmış ekmeklerin kokusunu duyacaksınız. Adam, gözlerini hafifçe kısarak denileni yaptıktan sonra, cebinden bir kağıt para çıkartıp teşekkür ederken farketmiş onun kör olduğunu.Çocuk ise, konuşurken bir anda sözlerini yarıda kesmesinden anlamış adamın kendisini farkettiğini. Işığa hasret gözlerini ondan saklamaya çalışırken: — On yıl önce bir kaza geçirmişim, demiş. Görmeyi o kadar çok özledim ki. Sizinkiler sağam öyle değil mi? Adam, çocuğun tarif ettiği yerde bulunan fırına yönelirken: — Artık emin değilim, demiş Emin olduğum tek şey benden iyi gördüğün…

Güneş ile Rüzgar, hangisinin daha güçlü olduğu konusunda tartışırlar.
Ve rüzgar;
Sana benim daha güçlü olduğumu kanıtlayacağım der.
Şuradaki yaşlı adamı görüyor musun hani şu üstünde palto olan? 
Bahse girerim o paltoyu üstünden senden çok daha çabuk sokup alabilirim.
Bu denemeye razı olan güneş bir bulutun arkasına gizlenir ve rüzgar bir fırtına gücüyle esmeye başlar.
Ancak rüzgar şiddetini ne kadar artırırsa yaşlı adam da paltosuna o kadar sarınır.
Sonunda rüzgar pes edip durulur ve güneş bulutun arkasından çıkarak yaşlı adama sıcacık gülümser.
Bunu gören yaşlı adamın yüzünde bir hoşnutluk ifadesi belirir ve paltosunu çıkarır.
İddiayı kazanan güneş rüzgara;

Dostluk ve naziklik her zaman haşinlik ve zorbalıktan daha güçlüdür der.

Seven Sevdiğine Sevdiğini Söylesin!

Hoca mezarlıktaki işini bitirmek üzereydi .
O anda elli yıllık karısını kaybeden 78 yaşındaki adam :
" Onu ne kadar çok sevdim ." diyerek çığlık çığlığa ağlamaya başlamıştı .
Yaşlı adamın yaşlı sesi törenin asil sessizliğini bozmuştu .
Mezar başındaki diğer aile bireyleri ve dostlar şok olmuşlardı.
Yetişkin çocukları alı al moru mor babalarını yatıştırmaya çalıştılar :
"Tamam , baba . Seni anlıyoruz ."
Yaşlı adam gözlerini dikmiş kazılan mezara yavaş yavaş inen naaşa bakıyordu...
Daha sonra yaşlı adam hariç hepsi sırayla toprak attılar.
Yaşlı adam hala : "Onu ne kadar çok sevdim" diye sesli sesli konuşuyordu.
Kızı ve iki oğlu konuşmasını engellemek istediler,
Ama o devam etti , "Onu sevmiştim !"
Kalabalık mezarlığı terk etmeye hazırlanırken , yaşlı adam gitmemekte direniyordu . Gözlerini mezara dikmiş bakıyordu . Hoca yaklaştı : "Kendinizi nasıl hissettiğinizi biliyorum , ama gitme zamanı geldi . Buradan ayrılmalı ve kendimizi hayatın akışına bırakmalıyız ." dedi . Yaşlı adam çaresizlik içinde bir kez daha "Onu ne kadar çok sevdim ."diyerek söylendi . "Beni anlamıyorsunuz ," dedi hocaya "ama ben bunu ona sadece bir kere söyleyebildim ."

Zil çalmadığı sürece zil değildir .

Şarkı söylenmediği sürece şarkı değildir .

Sevgi gönlümüzde tutsak olsun diye yaratılmamıştır .

Sevgi insanlara verdiğiniz sürece sevgidir.

SEVDİKLERİNİZİN KIYMETİNİ ONLARI KAYBETMEDEN BİLMENİZ DİLEĞİYLE...